Son sezonuna girdiği bu sene ilk iki bölümü ile daha önce izlediklerimden farklı hisler yaşatmış olan dizidir.
Öncelikle söylemeliyim ki iki bölümde eğlenceden kaybedilen fazla birşey yok. hatta neredeyse her sahne komik, melankolik arkadaşımız ted hariç.. diyeceğim ama tabii yaptığı mallıklara gülmemek mümkün değil.
dizinin artık son sezonu ama kuvvetli oldukları bir nokta var: dizinin sonunda ne olacağı hakkında büyük bir beklenti yok, bu beklenti karşılanamasa da anneyle tanıştı daha ne deyip geçilebileceğini düşünüyorum. ama sağlam çuvallanabilecek noktanın, ted'in anneye hislerinin geliştiği dönemleri anlatırken yapılacak olan hatalar olabileceğini tahmin ediyorum. buraya tekrar döneceğim.
hikayeyi anlatan ted olduğu için ve diziye ilk başladığımda bekar olduğum için ted'i kendimle özdeşleştirdiğim çok noktalar oldu. o eskiden benden öndeydi, çünkü kızlarla ben o kadar maceralara dalamıyor idim. ancak ted gibi aşık olabileceğim bir kız bulabilir miyim hayallerindeydim. barney hep komik ve hayatına imrenilen karakterdi. ama asıl ideal marshall ve lilly gibi bir çiftin parçası olmaktı. o nedenle de öykünecek tip marshall, ideal kız modeli de lilly idi. barney ile özdeşleşip ideal kızın robin olduğunu düşünenler olabilir, ama görünüş aldatıcıdır maalesef. çünkü barney ile robin her ne kadar mutlu olacak gibilerse de, ted için marjinal tiplerdir ve iyi birer arkadaşı olabilecek olan bu insanların yaşantısını özümsemesi mümkün görünmemektedir.
işte bu noktada, zaman içerisinde kendimin de değiştiğini fark ettim. ilk izlemeye başladığımda gönül ilişkilerim umutsuz bir durumdayken, şu anda mutlu bir evliliğim var. o zaman da işte ted'in bu annede ne bulduğu daha net olarak anlaşılabiliyor. onun tuhaflığını ted'in hoş bulması, ted ile ilgili bir yıl önce olan olayı annenin bilmesi gibi detaylar zaten aşık bir çiftin yaşayabilecekleridir. ciddi bir ilişkide gerçek güzellik de bu detaylarda saklıdır, eşiniz sizi tamamlıyorsa etrafınız da onu çok sever. anne tiplemesi için de, ev arkadaşının herkes ona aşık oluyor diye serzenişte bulunduğu bir bölüm vardı hatırlayın. oc dizisinin summer ından daha güzeli ancak olivia wilde, mischa barton, amanda righetti gibi olur diye düşündünüz. ama fiziksel görüntüden başka birşeyin bu kızı daha tercih edilebilir kılması mümkün olamaz mıydı? işte bunu hiç düşünmediniz, o nedenle de aylarca annenin niye böyle göründüğüne baktınız. aslolan içerik, görüntü hikaye. çünkü ilki somut yaşanandır, objektiftir, ikincisi ise göreceli.
bu nedenle de, 2. bölümün son sahnesinden öyle keyif aldım ki, muhtemelen son sezon her bölümü iple çekeceğim. salt abuklukla dolu bölümler için moralim bozulacak, ted'in ruh dünyasına daldıkça keyif alacağım.
son olarak da, elimde yokken ted ile gülüp ağladığımı fark ettiğim ilişki konusunda şimdi ted'den bir adım öndeyim. ama fark ettim ki, kendi hayatımı doyasıya yaşamıyorum. o yüzden ben de çocuklarıma anlatacağım hikayeleri yaşamaya gidiyorum, hele bir mesai bitsin!
