kesinlikle katıldığım konudur. çünkü gururlu bir kadın, asla kendine yapılan yanlışı affetmez ve ayaklarının üzerinde durup, yalnız şekilde, tek başına da olsa güçlü ve mutlu olabilmelidir. Bunu bildiği için bir hafta ağlar, eziyet çeker ve hayatın bittiğini zannetmektedir. artık mutlu olamayacağını düşünmektedir. sonra çevresindeki bir kişinin bıçak gibi üzerine saplanan o cümlelerini duyar, karşıdaki insan sefa çekerken neden kadına cefa çektiğini sorar. bu soruyla kadının yeniden ayağa kalkışı gerçekleşir, yeni bir iş, yeni bir yer, yeni bir çevrede yaşamaya başlar. fakat artık insanlara karşı çok daha temkinlidir ve eski duygusal halinden eser kalmamıştır. çünkü acı çeken kadınlar, bu acıyı tekrar kendilerine yaşatmamak için tekrar hata yapmamaya dikkat ederler ve aradan geçen uzun zaman sonrasında doğru insanı bulurlar ve eksikliği tamamlayıp , gerçek mutluluğu tadarlar. artık eskisinden daha mutludur ve geçmişte yaşamış olduğu o acılara şükrederler. çünkü o acılar sayesinde hataların farkına varıp, tekrarını yapmadan yaptırmadan, güzel bir hayata adım atarlar.
