onlarca arkadaşım, dostum var; çok değerli insanlar. ama beraber büyüdüğüm mahalle arkadaşlarım daha ziyade kardeşlerim, onların yerini doldurabilecek birileri asla olmayacak..
kör vardı mesela, kör dediğimize bakma senden benden daha iyi görür. yerde bulduğu paraları bi köşeye atsa belki araba almıştı. pırlanta gibi adamdır ama ekibin en fırlamasıdır. aramızda ilk sigaraya başlayan da oydu zaten, ilk biramı da onla içtim. üç vakte kadar öğretmen olacak bizim kör. baba baskısı olmasa cern deneylerinde ismini okurduk.
en sevileni ayıydı mahallede. fazla kilolarından gelir lakabı haliyle. hareketleriyle tüm mahallenin dilindeydi; küfür etmeyi ondan öğrendik. tanıyıp tanıyabileceğim bu en iyi adamı tanıdığım için hep mutluluk duymuşumdur ve hep inanmışımdır; bu adamın kalbi bedeninden daha büyük. uzaklara, kaf dağının ötesine atadı devlet onu. bugün saat 12:00 da ders başı yapacak, çocuklara türkçe' nin altın kurallarını öğretecek. bazen diyorum ki keşke daha küçük olsaydım, mesela ortaokulda, türkçe dersime bu herif girseydi.
ekibin benden küçük tek üyesi ayakçıydı. öz abisi, mahallenin de abisiydi aramıza girmesi kolayı oldu. saçma sapan bi şekilde saçma sapan bi lakap verdik ona. çok delikanlı adamdır. 110 cm boyu var ama burada söylüyorum, iki metre kadar da aşağıda var. tekrar hazırlanıyor hayata başlamak, yuvadan uçmak için.
ölücü vardı, bizden yaşça büyük. ekipte bi tek ben abi derdim ona. lakabı mı? ölü düzmek diye bir deyim vardır sömürmek anlamında. işte oradan gelir lakabı. aklımızda kalan bir cümlesi var '' kaleci para vermez oğlum'' . o da çok uzaklarda at antrenörü oldu gurur kaynağımız.
röntgenci hem okuldan hem mahalleden arkadaşım olur. baba baskısı olmadan kendini harcayanlardan. lisede gizlice kızların fotoğraflarını çekerdi biz de doğal olarak röntgenci dedik ona. onu samimi bulmazdım ama severdim. ilk aşık olduğumda yanımda röntgenci vardı. hem içki hem aşk sarhoş etmişti beni. ben şehrin en işlek caddesine kusarken röntgenci beni sırtlayıp götürmüştü. mahalleye çıkıp ıslık çaldığımda o da cama çıkmaz artık. çünkü o da artık mabedimizde değil. polis oldu uzaklarda asayişi sağlıyor.
kolaya, çekirdeği alır en ücra köşeye gider sonra kola için bardak almadığımızı fark ederdik biz.
zillere basar kaçardık, mahalledeki anaokulun bahçesine küfürler yazardık. taso oynardık. bisikletlerle cehennemin dibine kadar gider sonra eve dönerdik. ölene kadar top oynar fakat ölmezdik.
bu insanlarla beraber büyüdüğüm için çok mutluyum ve dostlarımın mücadele edip kendi yollarında ilerlediklerini görmek gurur verici.
ama ben korkuyorum sözlük, bir daha onlarla köşemizde oturup laflayamamaktan korkuyorum.
onları çok özlüyorum..
