Aslında "kadın" imgemizin, coğrafyamızın kadınına ait olduğunu kabullenmemiz gerektiğini gösterir. Bilemiyorum, belki genetik ve çevrenin çekişmesi* bunda etkili; fakat dünyaya dair genel bir kadın imajı çıkarmak çok zor. "Yine iskandinav kültürü öne çıkar." gibi, önyargı tandanslı bir öngörü var kafamda. Tabii oralarda genetik de çevre de bir şekilde işi kotarmış görünüyor ya, orası ayrı.
Türk kadınının geçmişi, şunun şurasında yarım asır bile yoktur belki de. Hâlâ devlet dairelerinde kadın müdürler görmek zor, hâlâ otobüslerde kadınlar sığınmacı -tehlike altında hisseder- konumunda, hâlâ caddeler gece çökünce daha bir erkek. gece çökünce şehrin ürkütücü hâle geldiğini biliriz. ancak bunun sebebinin, "erkekleşmesi" olduğunu belki de hiç düşünmemişizdir. yürüdüğümüz sokak, her gün geçip gittiğimiz güzergâh, tümden erkekleşiverir; kadınlar ise kadındır hâlâ. yalnız başına işten, okuldan veya başka bir yerden eve dönen bir kadın, bu yüzden çoğu kez zigzaglar çizer bir kaldırımdan diğerine***. geceleri öyle derinlere dalıp varoluş üzerine kafa yormak, nedense erkeklerin lüksüdür hep. kadının kafasındaysa bir tek basit amaç vardır: eve dönmek.
Bu coğrafyada durum buyken, kadının önünü açmanın yollarını aramamız gerekiyor. Ne yapıp edip, o ölü toprağıyla karışık "Sen yapamazsın!" çamurunu, oradan temizlememiz gerekiyor. Kadın imajı ancak o zaman entelektüeliteyi birtakım kapitalizm unsurlarına tercih etmeye başlar, ancak o zaman bir tabloya eleştiri getirmek ister.
