"R" harfini değil de gölgesini kullanan koca şair, düşünür... Şiirin içine mi felsefeyi ekledi yoksa felsefenin kendi şiirini mi ortaya koydu ayrı bir tartışma konusudur. Ama Asaf'ı okurken yüzünüze bir gülümseme oturuyorsa o zaman onu anlıyorsunuz demektir. Geçen sene kızı seda arun ile tanışma imkânım olmuştu. Bir söyleşide uzun uzun babasını anlattı. Dinledikçe Asaf'ın "kim"liği daha bir netleşti... Özdemir Asaf sanıldığının aksine duygunun şiirini yazmaz. O aklın şiirini yazar. Duygusallığı arka plana itip düşünceyi, felsefeyi öne çıkartır. Buna rağmen kendisi hakkında yazılmış bir inceleme, eleştiri kitabına rastlamazsınız. Yalnızlığın böylesine güzel anlatıldığı bir kaleme yapılan bu haksızlık, yoksa Asaf'ın önsezisi miydi?
