sene olmuş 2013, adamlar hala kadınların evde oturarak daha iyi çocuk büyütebileceğini düşünüyor. * hem çalışıp hem de çocuğuyla kaliteli vakit geçiren, herşeyiyle ilgilenen insanlar görmesek bizi de kandıracaksınız.
ortaokulu bitirip liseye başlayacağım sene dayımın yanında ofis işi yaptım. biraz mecburiyetten ** biraz da bütün yaz evde pineklemeyi istemediğimden. muhasebe/ofis elemanı gibi bir görevim vardı. haftada 2-3 gün sabah erkenden gidip masaların ve ortalığın tozunu alıyor, hazırlanması gereken evrakları hazırlıyor ve müşterilerin kaydını tutuyordum. o kazandığım parayla da gidip en üst model telefonu almadım, okul açılınca o para bitene kadar babamdan harçlık almamaya yaradı. (şimdinin parasıyla 3 aylık çalışmanın sonucunda 450 lira aldığımı düşün sevgili okur.) ilk parasını 13 yaşında kazanmış biri olarak söylüyorum: insanın kendi kazandığı paranın yerini hiçbir şey tutmuyor.
şimdi de ara ara part-time işlerde çalışarak babamdan harçlık almamaya gayret ediyorum. ha istesem para verir mi verir tabi. dünyaları önüme serer ama dediğim gibi insan bir defa 'sözüm parama geçiyor!' dediyse bunun tadını başka hiçbirşey vermiyor.
kapitalist sistemin insanı sömürdüğüne işaret eden arkadaşım; bunun için karını evde tutmak yerine çalışma şartlarını iyileştirmek için birşeyler denesen ya! somut olarak birşeyler yapabilecek konumda değilsen de bunu dile getir. belki o zaman, sen çok para kazandığın için çalışmasını gereksiz bulduğun karın olmasa da başkaları, çalışmak mecburiyetinde olan kadınlar nasiplenir.
