onu aslinda ozel sey yapan tek adam olmasi veya savas dehasi olmasi degil.
onu ozel yapan evvela bize ogrettigi ve ogutledigi yasam bicimidir. benim ondan anladigimi en net olan sey budur.
ataturk, bize bizi anlatmis, bize bizi animsatmistir. bir bebek gibi, bir evlat gibi ozenle yetistirmistir, buyutmustur.
iste bu yuzden ona "babamiz" diyebiliriz, bu yuzden ataturk deriz.
evvela bizi esirlikten, bicarelikten, dolayisiyla tembellikten uzaklastirmistir. fitilimizi ateslemistir, gucumuzu bize hatirlatmistir.
buraya dikkat edin lutfen, bizi guclu kildi demiyorum. her zaman gucle anildi ismimiz. gelin gorun ki islemeyen dimaglarin kapasitesi onemsizdir.
yumruk atmayan kollar da uyusmaya mahkumdur ayni sekilde.
ataturk, bizim zekamizdan emin ve gucumuze vakifti. hissederdi, bilirdi ve guvenirdi. guvenmeden nasil boyle bir devrimi yapabilirdi ki?
o cozmustu bizi. uzerimizdeki olu topragini atmisti. deyim yerindeyse "uyan artik!" diye haykirmisti bize.
ne dusman umrundaydi, ne padisah, ne seyhulislam. cunku onu kole yapacak adami tanimazdi. inkar etmek namumkun; tanimadi.
akabinde, yani olu topraginin atilmasindan sonra, tekrar savasmayi ogretti ve tekrar kendimize guvenmeyi. belki de ona "bas ogretmen" sifatini da bu yuzden yakistirdik.
ve savastik. atalarimiz, kanlarini feda ettiler bu topraga, azraile tas cikarircasina. nitekim, ataturk te olumu emretti. azrail bile saskindi nazarimizda.
ve "yasamak" icin olmeyi goze aldik. kanimiza isledi. bu kan, deli kandi. bu kan, emekli kandi, helal kandi.
ve kazandik. artik bu toprakta helal toprakti, bize helal toprakti.
yasamayi haketmis bir millettik. ataturk te bu degerli yasamin ziyan edilmemesinin gerekliligini bilirdi. cunku insan gibi yasamayi bilirdi.
ne kadinimiza, ne erkegimize koleligi degil, insanligi ogretti.
o olmasaydi belki simdi adim james olmazdi, ama belki de bir kizim oldugunda onu kuma gomerdim, belki karim oldugu vakit onu doverdim ve ustune -sadece helal diye- dort kadin daha getirirdim... ve siz, siz de yapabilirdiniz.
demek istedigim ataturk bize baskasinin koydugu kurallari ve aliskanliklar ezberletmek yerine kendi aklimiz oldugunu ve onunla iyiligi ve dogrulugu bulabilecegimizi gosterdi.
arap ozentisi haramzadeler olmamamiz gerektigini hatirlatti, calismanin, kazanmanin, zaferin tadini ogretti.
kendi irademizle de adam olabilecegimizi kanitladi.
ne mutlu turk'um diyene derken bize aslinda "ozunuz, herseyinizdir" demek istedi. cunku biliyorduk ki bir gun, tipki bugun oldugu gibi birileri bize bizi unutturmaya gayret edicek ve hatta muvaffak olacakti. biz unutmayalim diye miras birakti bu hazineleri. ona tapinmak icin degil, halen onla berabermiscesine onun fikirlerine basvurmamiz ve ihya olmamiz icin.
iste boyle eli opulesi bir insandi. onu hic tanimadim, hic gormedim, heyecanla yanina yaklasmadim.
ama fikirlerini tanidim, onu okudum, yaptiklarini izledim, dinledim.
ve simdi idare diye onume koydugunuz bu bana yabanci, buzdolabimsi yapiya bakiyorum da.
onu ve onun fikirlerini cok ozledim.
bir menfaati, evi, gemisi, arabasi icin bu vatani sever taklidi yapan insanlari degil. herseyini kaybetmek pahasina yuregini ortaya koymus insani ozledim.
