sözüm ona okulun içinden yol geçmemesi içindir. eğer yol geçerse ağaçlar kesilecek doğa zarar görecektir.
şimdi ankara zaten bozkırın ortasında kurak bir şehir. kentin en büyük ormanlarından birisi de odtü'ye ait. bu da orayı daha değerli yapıyor zira ankara insanı kent merkezinde yeşile hasret. ağaçların kesilmesine karşı çıkmak elbette doğal bir davranış.
gelelim öte yandan o güzergahtan yol geçirme projesi senelerdir vardı. rektörlük birçok kez reddetti projeyi. ama bu sene proje kabul edildi. zira 14 kilometrelik anadolu bulvarının devamı yapılacak ve mevlana bulvarı ile birleştirilecek. bu da demek oluyor ki ankara halkı trafik çilesinden büyük oranda kurtulacak. batıya doğru gelişen bir şehirde bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda ana arter olması zaten saçmalıktı.
yani bu projenin yapılması -melih gökçek'in odtü arazisi üzerindeki aşağılık rant planlarını bir kenara koyarsak- ankara için büyük rahatlık. haftaiçi gündüz vakti bile trafiği düğüm olan bir karayolundan bahsediyoruz nihayetinde.
sonuç olarak bu proje bir şekilde kabul edildi, inşaat başladı.
bu konuda sorularım şu;
1) neden bunca senelik proje inşaat odtüye dayandığı anda protesto malzemesi haline geldi?
2) eylem daha başlarda iken ankara büyükşehir belediyesi inatlaşmak yerine uzlaşmaya varamaz mıydı? zira ağaçlar gayet de taşınabilir günümüz teknolojisiyle.
3) neden bu ağaçlar ikinci bir sivil darbenin bahanesi haline getirildi? odtü'den geçen yolun eylemi için hatay sokaklarında neden insanlar öldü mesela?
4) neden bu insanlar en küçük olayda polise taş atıp kamu mallarına zarar verme eğilimi içinde?
5) neden polis karşısında en kanlı düşmanı varmış gibi acımasızca saldırmakta?
bu soruların cevabı tamamen tahammülsüz insanların sivil darbe yapmaya kalkması, hükümetin diktatörce icraatları, her türlü olayı provake eden terörist gruplar ve ankara büyükşehir belediyesinin inadı ortak paydasında birleşmekte kanımca. siyaset holiganizmi bu ülkede son bulmadıkça, insanlar birbirine ağzından köpükler saçarak saldırmayı kesmedikçe bu ülkede gelişme göreceğime inanmıyorum efendim.
