ankara' da akşamları dışarı çıkar bir parka giderdim. hem kendimi dinliyordum, hem de biraz önceki yağmurun düşürdüğü kozalakları usulca toplayıp eve getiriyordum.
öğrenciliğimin ilk yıllarında kendime bi türk kahvesi yaptım. hüzünlü zamanlarımdı. kahve bittikten sonra tuttum telveyi bi defterin sayfasına boca ettim o günün tarihini attım.
evet biraz deliyim sanırım. bugün elvis piresliyim ama.
