bir ara seyircinin ibrahim yattara' nın sağ kanattan driplinglerini ve ceyhun' un ince bilek hareketlerini zevkle izlediği, akabinde gelen ersen martin' in şık golü sonrasındaysa, orta doğu' da devam eden nefretin bir yansımasının, futbola karışmasıyla, futbol dışında her şeyin hatırlandığı bir maç.
sezon öncesi... ne ümitlerimiz vardı, futbol artık sadece futbol olacaktı. oysa yıllar önce belirtmemiş miydi simon kuper, ' futbol asla sadece futbol değildir ' eseriyle içinden çıkılması güç cümbüşü?
son dakika... bir tarafta maçı kazanmaya, diğer tarafta maçı kaybetmeye yakın taraf. sivasspor sol kanattan bir serbest vuruş kullanacak. ceza sahasında mehmet yıldız bir trabzonsporlu futbolcuyla tartışırken, bir anda sahaya bir taraftar atlıyor. mehmet yıldız' a saldıracak ve futbol hevesi dışındaki basit nefretini ondan çıkartacak. ne düşünmüştü o sabah? güzel futbol ve gollerini izlemeyi takımının, elbette düşündüğü buydu. bir de görünmeyen bir yüzü vardı o taraftarın, öfkeyle gölgelenmiş, şaşırtan.
takımı 1 - 0 galipti, kullanılacak serbest vuruşta kaleci tolga topa uzanacak, kontrol edecek ve bir kontra atak ile trabzonspor belki de 2. golünü kazanacaktı.
bunlar artık varsayımdan öteye geçmeyecek. önceden kıvılcımlanmış ve son 30 saniyeye taşınan bir tek kişinin çıkardığı o yangın, trabzonspor' un galibiyetine noktayı koyacak, biraz daha güven sarsacak belki de.
ne gerek vardı? evet, ne gerek vardı? biz sadece sıcak bir yaz gününün ateşini futbolla söndürmek istemiştik. ama olmadı, yine izin vermediler.
neyse ki, istanbul olimpiyat stadında topa hakim bir brezilyalı harika bir gol attı da, teselli oldu.
--spoiler--
ve küçük çocuk babasına sordu: ' baba maça gitmeyelim olur mu? ya bir şey olursa? '
--spoiler--
