yıllarca beraber büyünen, aynı petibör püsküüsünü bölüştüğünüz, leblebi tozu yiyerek gülüştüğünüz can dostunuzun büyüdükçe mallaşması sorunu...
sadece benim çevremde yok sanırım bu tip sıkıntılar.
1995 yılından 2012 yılına kadar süren bir arkadaşlıktı bizimkisi. çocukken çok yalan söyler ve kızlı ortamda hemcinslerini ben de dahil olmak üzere küçük düşürürdü falan. neyse dedik daha çocuğuz. büyüyünce daha olgunlaşır. ama yok arkadaş. büyüdükçe bu tavırları daha da göze batmaya başladı ve katlanılmaz hale geldi. ben de bu saçma arkadaşlığa bir son verdim ve bitirdim. pişman mıyım? elbette hayır. ama insan acıyor o uzun yıllara...
bence çocukluk arkadaşı büyüdükçe karaktersizleşmiyor. sadece büyüdükçe ne bok olduğunu daha kolay anlıyorsunuz hepsi bu...
