Burjuvazinin sevgi anlayışı biçime dönüktür. Dış görünüm ve şekilsellikte kendini ifade eder.
Böyle olmasının mantığı, sevginin, güzelliğin tüketim aracı haline getirilmesinde yatar.
Tüketimin özünde de bireyselleştirme vardır; yani bireysel tüketim, bireysel sevgi.
Birey kendi dışında toplumun tümüne yabancılaşmıştır.
Proletaryanın elinde ise sevginin anlamı farklıdır.
Her şeyden önce ona toplumsal bir değer biçer.
Üretimi, bireyi, toplumu kısacası yaşama ait her şeyi toplumsallaştırdığı gibi sevgiyi de bireyin elinden alır, toplumsallaştırır.
Toplumsal emek ve çabanın bir ürünü haline getirir. Ve bundan dolayıdır ki sevgi, burjuva sistemin ona yüklediği misyonun tam tersine, zıddına dönüşür; tüketimden çıkarılır, üretimin kaynağı haline getirilir.
