insan olduğu gerçeğini bir kez daha derinden yaşayan ve hisseden şanslı insandır.
sonunda acı çeken birinin şansından sözetmek garip göründü belki, ama düşünün ki bir insan sadece değer verdiklerinin elinden ve sevebildiği için üzülür.
değer vermediğin birini sevebilmek mümkün olmadığına göre, birisine değer veren aynı zamanda sevmeyi bilendir.
seven insan, sevgilisinin mutluluğu ile de mutlu olabilendir. bu yüzden bazen sadece karşısındakini mutlu ederek mutluluğa ulaşmayı tercih eder.
bir insan var karşında, sevdiğin, değer verdiğin, mutlu ettiğin, mutlu olduğun. işte bu yüzden şanslısın. çünkü hissedebiliyorsun, aşkı, mutluluğu, coşkuyu, ve vermeyi de biliyorsun.
o zaman gün gelip hesabına acı düşerse buna da razısın, olmalısın.
ve bir de şöyle düşün; karşındakine verdiğin değer filan değil, ya da günü gelince aslında değersiz olan değil. sen bu anlamda karşındakine ne bir şey katabilirisin, ne de eksiltebilirsin.
ayrıca senden istenilen bir şey de yok, istedin, sevdin, saygı duydun, aşık oldun ve gereği ne ise onu yaptın.
sevdin ve sevginin adına yakışanı yaptın, yaşadıkların yanına kar kalsın.
şimdi ya da aşkın bittiği zaman bir kez de tarafsızca bak yaşananlara, ve hesaplaş. sevinçleri ve coşkuları paket et al yanına, gerisini ise koyver gitsin.
yüreğine iyi bak, kişiler sebebiyle katılaştırma, sevmekten korkmasına fırsat verme. her ne yaşamışsan istediğin için yaşamışsın, seni mutlu ettiği için vermişsin, hesap yapmamış, çetele tutmamışsın. yine tutma, yine korkma.
bunun ne galibi ne mağlubu vardır. kazanan her zaman ve sadece aşktır.
