hipogonadizm hastalığım var. her ne kadar çocuğumun olma ihtimali olsa da olmama ihtimali daha yüksek.
evli olmadığım için bu durum beni şu anda etkilemiyor ama ileride evlenme durumum olursa nasıl dayanırım hiç bilmiyorum. çocuk bir evliliğin meyvesidir. onun olmama ihtimali şu anda beni kötü etkilemese de rahatsız ediyor.
ve bu durumun olması beni içime kapatıyor. karşı cinsime açılma durumunda, ilişkinin geleceği olmayacağını düşünmek her zaman 1-0 geride başlatıyor beni. nasıl olsa işler ciddiye binince ben bunu söyleyeceğim ve o da bunu duyunca benden ayrılacak korkusu var. lanet olsun keşke öğrenmeseydim diyorum bazen, belki böyle düşüncelere sahip olmazdım.
bunu burada niye yazıyorum onu da bilmiyorum ama artık içimde tuta tuta şişmeye başlamıştım. 3-5 kişi biliyordu sadece bunu. söylemeye bile çekiniyordum. artık hiçbir şey umrumda değil ve sadece öleceğim günü sabırsızlıkla bekliyorum hepsi bu.
ayrıca, çorap olsam giyilmem daha da bi şey demiyorum.
