sen, taa baştan
yitirilen sevgili, hiç karşılaşılmayan
bilmem hangi sesler hoşuna gider senin
ben artık, geleceğin dalgası kabarırken,
görmeye çalışmam seni. bendeki en büyük
görüntüler, denenmiş uzak manzara,
kentler ve kuleler ve köprüler ve beklenmedik
dönemeçleri yolun
ve bir zaman tanrılarla
örülmüş toprakların gücü:
yükselirler içimde anlatmak için
hep kaçınan seni.
ah! bahçelersin sen,
ah, böylesi bir umutla
seyrettim onları. kır evinde
bir açık pencere . ve sen neredeyse attın adımını
bana doğru dalgın. sokaklar buldum
daha yeni yürümüştün onlarda sen;
bazen de esnaf dükkanlarındaki aynaların
senden başı dönerdi hâlâ, ve irkilip geri verirlerdi
apansız görüntümü.
kim bilir, aynı kuş muydu
ikimizin içinden öten, ayrı ayrı
dün akşam ?
