Hala izlediğim... Hala ağladığım filmötesi... Babalık ve evlatlık böylesine mükemmel anlatılabilir mi? Her izlenildiğinde, babanın o eşsiz güçlü kokusu burnunuzun direğine çöküp kalkmak bilmez mi... içinizi yakar, deler geçemez mi... Kalbinizin tüm odacıklarına hapsolur da çıkamaz mı... Ayak sesleri, gürül gürül sesi... Kızdığında kalkıveren sol kaşı... Öyle bir film işte... Baba... Özledim be baba...
