entropinin doğal bir sonucu olan ölüme giden yolda bir kestirmedir. malum herkes bir yoldan ölümün soğuk kapısına doğru gidiyor. kimileri bu yolu güle oynaya geçerken kimileri ıstırap çeke çeke geçiyor. güle oynaya geçen ölmek istemez, ölüm ona korkunç gelir. fakat yolda ıstırap çeken için ölüm adeta kendisine bahşedilmiş bir hediyedir. ölmek için can atar. ve kestirme bir yola girerek ölüme hızlıca ulaşır. peki ona bu yolu ıstırap verici hale getiren şey nedir? insanın ölüm yolundan zevk alması, güle oynaya geçmesi için gerekenleri bir inşaatın temellerindeki kolonlara benzetebiliriz: bu kolonlar: inanç, ümitler, hayaller, hedefler ve sevgidir. bu kolonların hepsi olmalı diye bir kaide yok. fakat bir binanın temelindeki bu kolonların hepsi yıkılırsa, o zaman o binanın ayakta durmak için bir nedeni kalmaz ve yıkılır.
sağlam ne kadar kolon olursa yol o kadar eğlenceli bir hale gelir ve ölüm size o kadar ürpertici gelir. ama kolonlar ne kadar az olursa yol o kadar ıstırap verici hale gelir ve hatta öyle ki ölümü mum ışığında ararsınız.
