"beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi, boş yere mağaramdan çıkarma beni. alışkanlıklarımı, özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna."
burada özellikle "yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme" kısmı bencileyin çok önemlidir. çünkü bir insanın hayatımıza girmesi özünde bizi yeni bir yalnızlığa alıştırır. bu yalnızlığın adıysa ilişkidir. ilişki kelime anlamı olarak bir etkileşimi imlese de buradaki etkileşim ve bölüşüm bambaşka bir yalnızlık yaratabilir.
tabii ki oğuz atay'ın anlattığı daha farklı bir yalnızlıktır. onun bu cümledeki korkusu yalnız kalmak değil, terk edilmektir.
