392.
-
bak gün doğacak bekle, dedin.
ve gün doğdu dağların ardından,
görüp görebileceğim dünyayı ısıtan.
ne güzelmiş, diyecek oldum;
kuşların cıvıltısını dinlesene, dedin.
bir de akşam çiçeklerinin kokusunu bekle.
saatler çabuk geçti.
sonra bir telaş sardı yorgun bedenimi.
üzülme, gün batsa da ay doğacaktır dedin.
mehtabı bekleyenler pişman olmazlar.
bekledim.
önce gün bitti.
ardından gece...
kuşlar sustu,
ve çiçekler bir bir soldu.
her şeyin sonuna geldim.
sen ise neyi beklediğimi hiç söylemedin.
