Şeriat denilen şeyin aslında çok adaletsiz bir hukuk sistemi olmasından mütevellit gerginliği bitirmesinden çok gerginlik yaratmasıyla sonuçlanacak eylemdir. Devlet bürokrasisinden, aile içi regülasyonlara, spor müsabakalarındaki kurallar bölümünden, askeri ve toplumsal hukukun biçimlendirilmesine, eğitim aflarından, sosyal güvencelere kadar geniş yelpazedeki her düzenlemeyi dini temellere oturtmak mümkün değildir. Hukuk kanunları, kanunu uygulayan insanların ( yargıç, kadı, ismi ne olursa olsun ) insiyatifinden mümkün olduğunca bağımsız olmalıdır. Elimizdeki tek yazılı kaynak olan ve bir insanın şahsi yorumundan bağımsız olduğu kabul edilen kuran, bu geniş yelpazedeki kanunları oluşturmaya yetecek kadar geniş ve berrak değildir. Dini temelli bir anayasa hazırlamak için insanların insiyatifi gerekecektir ve bu yasaları uygulayan kimselerin de insiyatifi ek olarak uygulanacaktır. Bu durum da, afyondaki bir kadının ( dişi anlamında değil, hukukçu anlamında ) aynı olaya malatyadakinden farklı ceza vermesiyle sonuçlanacaktır. kaldı ki, gayri müslümlerin; inanmadıkları bir dine göre yargılanmaları adil değildir ve kabul edilemez. Din kişi ile tanrısı arasında kalmalı, hiç bir politik, bürokratik, askeri, siyasi vb gibi karar eğer direkt olarak müslümanlar ile ilgili değilse ( cami yapılması gibi ) dini ayetler temel olınarak alınmamalıdır.
