bu başlığa daha önce de yazmıştım ama yazmalara doyamıyorum.ama yazmamın asıl sebebi dünün onun doğumgünü olması.o zaten yeterince neşeli bu günlerde,işinde giderek yükseliyor,kendi çapında ünlü oluyor...neden hala acı çekmiyor? ne oldu karma'ya? illa ben mi güzelleşip acı çektireceğim ona? geçen sene hiç çaba göstermezken seneye beni tanımaya çalışması yine beni üzer ama.hem de ona söylediğim ilk cümlenin "konuşmak istemiyorsun,değil mi" olduğunu bilmeme rağmen.tamam ben de ayrı bir salaktım,bilek kesmek ne lan? ama bunun karşılığı kesinlikle tiksinti olmamalıydı.o günden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmadı zaten.takıntımdan kurtulmak için antidepresanlara sarıldım sonunda sinirlerim pamuk ipliği gibi oldu.hala iyileşme sürecini atlatamadım.onun ve benim bana yaptıklarımızı kabullenemiyorum hala.kısacası platonik aşk takıntıya dönüştüğünde yakar,kavurur ve öldürür.
