" yıllar geçmedi, yıllar eskidi
dokunduğum yerde kalıyorum
yaşlı bir kelebek gibi.
yeni bir renk buldum bugün, suyun akışı rengi
oyuğumdan çıktım
çıkmamı duydum
bir süre yürüdüm yürüdüm
hiç kimsenin ağzını dayayıp da
suyunu içmediği bir çeşme gibi durdum
durdum ki
önce bir elektrik mavisi çöktü içime
sanki bir suya anlatıldım da bilinemedim
ben
benzersiz bir geyiği okşar gibi
sevgisizliği okşayıp geçtim
yol boyunca insanların
uzak yakınlıklarını
okşayıp geçtim
sinema girişlerindeki fotoğraflara baktım - bir süre -
çürük elma kokulu bir sokağa girdim
küçük bir alana çıktım
cemal i okuldan aldım
sonra...
kestiydim saçlarını çoktan
gözleri bir çift medüza şimdi
cemal in
kurtuluş ta unutulmuş bir bahçe için
bahane cemal
kolları iğreti, kısa
kır yolları gibi tekdüze bir anlatım yürüyüşünde
anlamsız
ve yanyana gelince beton yapılarla
hep aynı soğuk ve yapışkan hüzün
yedeğine alıyor ikisini de
oysa pencereden sarkan ışıklar bile
herbiri başka başka
acılar başka başka
hergünkü sözler, hergünkü konuşmalar
aynı plaklarda aynı şarkılar
tutmuyor hiçbirini
ve
mutluluk
bir kibrit çöpü ne kadarcık yanarsa. "
