gözleri ve saçlarıdır. ben öyle bakmıştım en azından ve kendimden gayrısını bilmiyorum. sonra çay içerken dudakları, sonra tavla oynarken elleri, sonra yalnızlığına ve kendi halindeliğine baktım hep. ve bu bile bana göre "vazife çıkartmak için" yeterli bir sebepti kendi adıma. kimse "kendi başına" yaşayamamalıydı bu dünyada.
