göremiyorsun artık beni biliyorum, zira duyamıyorsunda ve hiç duymayacakmışsın. ama doktorlar kulak pili sayesinde %40 da olsa duyabileceğini söyledi. sen koskoca ayağını verdin bu dünyaya yerine protez taktın yürüdün, bir pil kulak mı yıkıcak seni be!
şimdi bu yazıyı sana yazıyorum ya, burada olsan bile, ne okuyabilir nede okunsa sana duyabilirsin. ama hissedersin beni biliyorum. ne hissettiğimi hissedersin sen, mesela onca direnmelerin bu yüzden. gitme, bırakma bizi dedim, hiç gitmedin gitmeyeceksinde... torunlarının yüzünü görmeden gitmeyeceksin, söz veriyorum babacım. ama sen de söz ver, bırakma bizi...
hani ben küçükken pazara giderken beni de götürüyordun ya, sana '' poşetler ağır geliyor yardım edeyim diye mi çağırdın'' dediğimde kırılıp bir daha pazara çağırmamıştın ya beni aslında ben onu kendimce gururlandığım için yapmıştım. çocuk aklı işte nasıl söyleyeceğimi bile bilmemişim...
yüzünün sol tarafı uyuşmuş, annem öyle dedi. ilaçlardandır babacım birşeyin yok iyisin sen... hiç birşey yıldırmadı seni bu da yıldırmaz.
ne zaman yanına gelsem konuşamıyorsun benimle, sesin bile çıkmıyor bırak bnei duymayı. anneme sorup durma nerede bu kız diye babam, gelemiyorum yanına öyle göremem seni hayatımdaki kahramanı öyle göremem...
