çocukken yapılan abukluklardan; ama tatlı abukluklardan biridir...
kandil günü oturulan muhitte bir sokak kenarına koğuşlanırlır. elde bir ip, ipin diğer ucu da yolun karşısında durmakta olan arkadaşımızda tabi ki. gelen geçene "kandiliniz mübarek olsun" denilir. bazen bir sıcak bir gülücük, bazen de gönülden kopan bir kaç demir lirayla ödüllendirilir bu kandilleşmeniz. en azından bizim zamanımız da böyleydi...
tabi ki günümüzün kapitalizmden nasibini almış ukala veletleri kandilleşmeyi falan bir kenara bırakmış işi direk ticarete vurmuş ve "abi üç beş kuruş at da yolumuzu bulalım" diyebilecek kadar yüzsüzleşmişlerdir gün itibariyle. *
durum böyle olunca verilen cevap da sıcak bir gülücük veya bir kaç demir liradan farklı olarak şöyle olmaktadır normal olarak:
