Bu şehri anlamsız kılıyor gelmeyişlerin.
Gidişin birer birer yıkıyor, yakıyor tüm köprüleri.
Biliyor musun?
Pazar günleri daha çok özlüyorum seni.
Kaçmalıyız bu kentten, bir Pazar gecesi.
Sevişmeliyiz günbatımına karşı.
Daha yavaş batsın güneş, kızıla boyansın bedenlerimiz diye,
çıplak yüzmeliyiz açık denizlerde.
Ne kadar uzaklaşsak da geri dönme hevesiyle kavurlmalı içimizi güneş,
güney sahillerinde.
Kışı istanbulda geçirmeliyiz.
Bir Pazar akşamı mezeler hazırlamalıyım sana..
Müzeyyen koymalısın rakının yanına.
Bulaşıkları beraber yıkayacağız bak demeliyim şımararak.
Arkadan usulca gelip boynumdan öpmelisin mesela.
Yeniden sevişmeliyiz bir mutfak tezgahında.
