bazen insan eski olan her şeye sempati duyar ; işte öyle anlarda aklıma selçuk geliyor ve diyorum ki selçuk da giderse artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. hani koşardın ya sağa sola amaçsızca, hani rakibi yok sayarak topa çaprazlama dalardın ya... selçuk, selçuk... sen neydin be abi. bunları düşünüyorum ve dünya tarihin melankoliden en hızlı çıkışlarından birine sahne oluyor.
