bir ara kafayı yemeye sebep karakterdi. neyse ki öldürdüm onu;
-olric sen kimsin?
+ben sizin kafanızda yarattığınız, aslında olmayan biriyim efendimiz.
-bana deli muamelesi yapma olric.
+ben birşey yapmıyorum efendim. siz yarattınız beni.
-bana deli muamelesi yapıyorsun hala.
+hayır efendim. nefes alırsınız, dışarı çıkalım mı?
-seni görecekler mi?
+hayır efendim.
-üzüyorsun beni olric.
+kıyamam sana ben oyyy. pardon efendimiz içinizde ki feminen duyguya hakim olamadınız bir an.
not: aramızdaki son konuşmamız buydu. helvasını afiyetle yedim ama.
