bilmem belki bana çok itici, ve bir o kadar manasız bir nefret duygusu uyandırıyor bu durum. misal minibüste, otobüste yolda gidiyoruz tabelaler köprüden önce son çıkışı gösteriyor. yanımdaki, telefonun karşı ucundaki şahısa, ki bu genelde bir kadın olur. " canım eve giriyorum." falan diyor. hani dönüp; ulan ibne köprünün neresine oturuyon acaba diyesim geliyor ama diyemiyorum. ama bu yalanların en sağlam göt isteyeni "evdeyim işte baba, niye bu kadar soruyorsun yanee.." şeklide olanı bence.
o baba nasıl rahat bir babadır arakadaş.
hayır ben olsam ulan millet sıraya girmiş sürekli benim kıza akbil basıyorlar derdim. hayır işin kötüsü sürekli öğrenci akbili di diitt di diittt.
gariplik gerçi bende de olabilir, toplumun içinde telefonla konuşma özürlü bi adamım. yani insanlar yokmuş gibi davranıp "canım daha yeni hastalandım işte." rahatlığına ulaşan kızlar var ki, başkasının yerine utanma durumu hasıl oluyor, o başka bi konu.
