aslında hayat çocukluk kokan bir elbise gibi...
özgürce uçmak bir kuşun kanatlarında sonsuzluğa
içimde gizlenen minik bir çocuk var aslında
uçurtma yapıp bulutlarla yarıştırmak
ya da minicik bir el sımsıkı tutulan
işte bembeyaz kelebekler gördüm ben
yok, aslında ben değildim onlar
ama elme şekeri tatındaydılar
evet o masum, yalın çocuklardı onlar...
gördüm aralarında bir yerde kendimi
sende vardın orda
ne güzel dans etmiştik gökyüzünde
ipek ellerin kadife yanakların vardı
öpmüştüm utancından kızarmış yanaklarından
sanki ölümsüzlüktü o
saatler melodi olmuştu mutluluğumuza...
şekerler dağıtan amcalar vardı
şarkılar mırıldanıyordu insanlar ve melekler vardı gökyüzünde
bana masmavi düşler vermiştin
ve hala şeker kokuyordu ellerin
işte bizi görmüştüm ben orda...
