var böyle bir şey yani bu söylenir, duyarız. uydurulmuş bir şey değil, izdivaç zamanı gelmiş de geçiyor duygusundaki kadınlardan duyulur sık sık.
uzun etmeyeyim bir ata sözü ile patlak damara parmak basmaya yelteneyim. komşunun tavuğu komşuya kaz görünür derler bilirsiniz. bu duygu bundan öte bir şey değildir. bizim kadınlar -ecnebilere aşina değilim belki de onlar da buna dahildir- diğer kadınları ki kadın kadını hasmı gibi görürmüş, inceler kardeşim. pazarda kırk türlüsü olan bluzu ötekinde görse yakıştırır beğenir. erkek kısmı da bundan nasibini alır yolda görse yüzüne bakmayacağı onu da geçtim peşinden koşsa köpek çekeceği erkeği ötekinin kolunda gördü mü herifin değeri artar, muteber adam oluverir.
şimdi bunu neden anlatıyorum. bu başlığı okuyan erkek zevat kendini hemen bir yere koyma eğiliminde olur.
kız arkadaşı olan hafif kasılır, bazısının koltukları kabarır, baksan iki cesametli Diyarbakır karpuzu var sanırsın koltuk altlarında.
kiminin boynu bükülür beni demek ki adam yerine koymamışlar ki böyle ayazda kalmış bekçi sopası gibi dimdik tek başımayım diye iç geçirir.
kimi talihsizler de kendine zinhar konduramaz, kapılamayışını kadın kısmının bilgisizliğine, ufuksuzluğuna yorar. içten içe "ulan ben ne biçim bi' erkeğim be, biri pas verse acayip mutlu ederim ha(her türlü),bilmiyorlar ki" diye düşünür.
halbuki işin aslı öyle değil be canlar, rahatlayın istiyorum.
bu "bütün düzgün erkekleri kapmışlar canikom, bize sırf çıkma ayılar kalmış" serzenişinde bulunan hanımefendilere o beğendiği adamı versen, bir saat içinde 40 huyundan 39 una kıl olur, o bir güzel huy hatırına geri kalan sevmediği huylarını değiştirme projesini hayata geçirir.
