Ciddi anlamda çocuk ve masum oldugumuz yıllardı. Biraz fazla durunca gözlerin yorulmadı mı sözüyle karşılaşılırdı. Odada otururken gözümüz hep bilgisayarda olurdu 10 dakika sonra açmanın hayaliyle. Facebook, msn kullanırken cekinirdik biri gelip arkadan bakar mı diye. En güzel yıllardı o makinenin tadını en çok aldıgımız zamanlardı. Şimdi dizimin üstünde laptop odamızın köşesinde bir başımızayız. Yalnızlaştık efendim, sistematik bir şekilde yalnızlastırıldık. Duvarlarımızın ardına saklandık, içimize deger vermeye başladık tüm dünyayı unutup.
