balkonda sırtımı duvara dayayıp çocuklar gibi ağlarım diye, geçmişe dair ne kadar acı hatıra varsa biriktirdiğim..
yok bu olmadı.
balkonda son sigaramı içip öyle yatayım dedim. sırtımı duvara dayayıp çöktüm. sigaranın yanmasıyla ne kadar olumsuz düşünce varsa sardı zihnimi. kırılan kalplerden, hastalıklara. ayrılıklardan ölümlere kadar..
neden sonra zorluyor gözpınarların, ne sebebini biliyorsun ne de adını koyabiliyorsun bu çöküp kalmaların. bayağı bildiğin çocuk gibi ama ses çıkarmadan haykıra haykıra..
a4 kağıdı yeter dedim sonra. kalemin yerini de biliyorum ve yazmak istediğim cümleleri de.. son kez...
duruldum. 3-5 dakika geçti. kalktım gittim oğlumun odasına.
tombik ellerini sevdim. 2. yaş günü kutlayalı 1 ay olmadı ama sanki gözümde kocaman delikanlı gibi zibidi. saçını okşayıp, yanağından öptüm.
her şeyi bırakıp çekip gitme isteği gelmişti ya az evvel.
