bir insanı sırf kürt olduğu için sevmemekten bahsediliyorsa karşı olduğum durum. ama adamlar zorla kendinden nefret ettiriryorsa ki bir çğou adamı zorla nazi edecekler illa. nice avrupalı da bizi sırf türk olduğumuz için sevmemekte hatta nefret etmektedir. neyse.
lafı uzatmayacağım; ırkçı değilim sevmeye çalışıyorum bu adamları, zira ülkemizde milyonlarca kürt var. yarın bir gün bunlar benim de karşıma çıkmayacaklar mı? şimdiden onlara kendimi alıştırayım diyorum diyorum ama ne oluyor? evdeki hesap çarşıya uymuyor.
- kürtçe dilinin fonetiğini hiç beğenmiyorum, mümkünse yok olmasını dilediğim bir dil.
- aşırı kavgacılar en ufak bir tartışmada azıyorlar hemen. bir de kürt stili kavga etmek vardır ki, birkaç saniye önceki bir iki kişi sanki mitoz bölünmüşler gibi onlara, yirmilere çıkıyor.
- bir kadın parkta yanlız oturduğu anda hemen yanında bitiveriyorlar. itici ama bitmeyen özgüvenleri var.
- pkk yı desteklemiyomuş gibi görünselerde hepsi genetik olarak içten içe destekliyorlar.
- bu ülkede çoğunluk olan türklere uyum sağlamaya çalışmıyorlar, sürekli bir direnme, bir karşı koyma durumları var.
ne, yalan mı? bu bahsettiğim şeyler ülkemeizin bir gerçeği.
tekrar söylüyorum ben kürtleri sevmiyorum diyen insanların çoğu maalesef sevilmemeye zorlanıyorlar, kürt halkı da kendini sevidiremiyor. ve daha büssürü şey...
