liseden bir arkadaşımın başına gelen olay.
önce arkadaşça sanalda yazışmaya başladılar. birkaç ay sonra bizimki kendini çocuğa yakın hissetmeye ve ondan hoşlanmaya başladı. sonra çocuğa açıldı, meğer sevgisi karşılıksız değilmiş. ama mesafe uzak, bu yuzden sevgili olmadılar. birbirini seven ama çıkmayan iki insan şeklinde takıldılar. bizimki, bu bana yeter. diyordu. yetinmeyi bilen insanlarmış keh keh. neyse sonra bişey oldu araları bozuldu. görüşmemeye başladılar. birkaç ay görüşmediler çünkü bitmişti. ama bizim kız mahvoldu. çocuğu resmen takıntı haline getirmişti. tekrar bir araya gelmek imkansızdı ama arkadaşım çok üzülüyordu. sonunda bir gün gözünü kararttı ve ona yeniden başlamayı önerdi. ona uzak olmaktan daha iyiymiş böylesi, öyle dedi. tekrar görüşmeye başladılar vs. şimdi ne durumda bilmiyorum.
