ankara'da bile yer yerinden oynamıştır. gece annem beni tuvalete götürürken yakalanmıştık depreme. koridorda duvarlar bi ileri bi geri gidiyordu. avizelerden çın çın diye sesler geliyordu. ne olduğunu anlamamıştık. çok şaşırdık. mahalledeki abiler herkesin ziline basıp, ıslık çalarak insanları uyandırdılar. hemen evden çıkıp boş bir araziye geçtik. ana baba günü resmen. herkesin gözünde aynı korku... kimi pijamasıyla çıkmış, kimi ayağına terlik geçirmeyi unutmuş yalın ayak geziyor. sabaha karşı bir haber geldi. depremin marmara bölgesinde felaket yarattığını öğrendik.. yüzlerce ölü, binlerce yaralı..tüm ülke bi anda kenetlendi seferber oldu. ama giden gitti. kumdan yapılmış binalar, sağlam olmayan çatlak evler. sorumsuzluklar zincirine bir sürü kurban verildi. afet bu ne zaman ne şekilde geleceği belli olmaz ama önlem almak bizim elimizde. allah ölenlere rahmet kalanlara da sabır versin.
