Dogal afetlerin uyarici olmasi, ibret verici olmasi ile ilgili ayetler mevcut. Yani bir deprem oldugunda gunah sehriymis degilmis bunlari tartismak yerine her birey kendi kendine hatali yonlerini duzeltmeye calismalidir. Hatali olup olmayi tartismadan ceki duzen vermekten bahsediyorum. Ama bunun yerine hala bir cogu diklenmeyi tercih ediyor. Allah isterse bizi tonlarca agirlikta betonlarin altinda ezebilir, bir sinekle bile canimizi alabilir deyip acziyetin farkina varmak yerine hala bir pankarti tartismak ahmakliktir.
Evet depremde ölenler gercekten cok üzdü hepimizi. Fakat ölüm de bir ibret meselesidir. Iste topragin altina giren bir mezar daha bir gun hepimizi ortecek bu toprak demek ne kadar zor bizim icin. Cenaze defin islemine katilanlar bilir, ozellikle cok yakin kimseniz ise defnedilen uzun sure hayatin ne kadar gelip gecici oldugunu dusunursunuz. Hatta namaz kilanlar bile olacaktir. Iste bu yonu ile ölüm bir ibret timsalidir.
Gelelim pankarta, eminim bu teyze kendimize ceki duzen verelim mesaji vermeye calismistir. Bir dusunun Allah korusun ulke bolunecek olsa ve yine boyle bir deprem olsa bir cogumuz boyle bir cumle kurmaz miyiz? Bu deprem yetmedi mi bize biz hala kandimize eziyet ediyoruz diye. Aman ölsün gebersin demek sadece vicdansizlarin isi. Biraz dusunmek, baskalarinin gozunden bakmaya calismak sizi erdemli kilar.
Bu teyzenin gozunden bakmaya calisin. Ya da vazgectim. Bir musluman gibi bakmaya calisin. Cünkü ölüm cok yakin.
