ırkçılığı ile bilenen kemalist beynin içinden fırlamış düşüncesidir. yıllarca bu ülkede etnik köken ayrımını yapan kişilerin ülkücüler olduğu zihinaltımıza yerleştirildi. ülkücü denilince, aklımıza "vuran, kıran, saldıran, o şucu, bucu diye ayıran, eli taş ve sopalı bir geçlik aklımıza geliyordu. ancak, son 4 yılda o kadar çok olay oldu ki kimin ne olduğu birazcık daha belli oldu. yani saflar belli oldu. buna bir kaç örnek verebilirim. mesela mardinde kurucular arasında çıkan çatışma ve bu çatışma sonucunda ortaya çıkan katliamı kemalistler "beter olsun birbirini yesinler !" şeklinde değerlendirirken, alperen ocakları olsun diğer ülkücülerde milletimiz için vahim bir durum şeklinde değerlendirdi. ayrıca, van depreminde bu ulusalcı ve kemalist zihniyet, "ohhh iyi oldu, keşke taşüstünde taş kalmasaydı !" şeklinde değerlendirirken, ülkücüler yardım kampanyası düzenlediler, yardıma muhtaç olan insanlar için seferber oldular. yani bu sınavlarda ülkücüler kesinlikle geçtiler, inanıyorum ki halkın büyük bir çoğunluğunun bakış açısıda değişti. ve herkes gördü ki, ırkçılığı yapan kişilerin, sözde kendilerine türk dedikleri, ancak çoğunun türklükle alakası olmayan bu zihniyetin olduğunu gördü. bir kez daha sınıfta kaldılar. hem ayrıca gerçek bir milliyetçi olsalardı, kendi kültürünü, inancını ve anadolu insanını, yerden yere vurma heveslisi olmazlardı. ırkçı diye tabir ettikleri ülkücüler ise, anadolunun gerçek evlatları olduklarını herkese çok iyi bir şekilde ıspatladılar.
