şu an hissedilendir.
bütün gün, dışarda gazetede çalışıp haber peşinde koşturup gece onları baskıya yetiştirme telaşına düşmek, sabah erkenden kalkıp baskıları almak ve dağıtıcıya vermek varken, en azında hayatta bir hareket varken, şimdi boş boş evde oturmak canımı fena halde sıkıyor.
gazeteleri dağıtırken ettiğim küfürleri geri alıyorum.
not: yanlış anlaşılmasın gazeteci değilim, gönüllü olarak çalışmıştım bir ara sonra bıraktım.
