kalabalık aile efradının ortasında, topun üstüne at gibi zıplıyordu. bence hiç komik ve eğlenceli değil. çektim köşeye 'tramboline bin lan onun yerine' dedim. ezik fakir işte, ağladı gitti. giderken götüne bağlanan huggies marka bezin cırıltısı, şırıltısızı, zıbısı, cızbısı hala kulaklarımda. *
neyse ben migros'a gidiyorum.
edit: neyseki bizim burada migros yokmuş. yaşasın şok.
