hani yıllardır evinizde duran bir sandalye vardır. herkes yıllar yılı güvenle oturur ona yeri gelir ağır yükler koyarsınız bir gün kırılabileceğini asla aklınıza getirmeden. baba da bu emektar sandalye gibidir. asla aklınıza gelmez bir gün ölebileceği...
hep o sandalye gibi bir köşede dursun isteriz arada ağır yükler yükleriz umulmadık anda neden kırılacağını düşünemeyiz; ama kırılır...
nesneler formalarını yitirir, insanlar ölür, çiçekler solar, ağaçlar yıkılır...doğanın kanunu.
