sözlük annemi geçen sene ocak ayında kaybettik. babamla hep aram iyi olmuştur yalan yok. bugün şehri yağmur götürüyor ve nasıl bunalmışsam demek ki bayram arefesini arkadaşımın evinde geçirdim. evde hafif bir kargaşa var şu sıra.
bu sabah yine dün geceki gibi yağmur yağıyordu. hala yağıyor ve yolların bi kısmı en azından tramvayın ilerleyemeyeceği yoğunlukta. tramvay evimin 4 km sine kadar yaklaşıyor bugün, ama daha ileri gitmiyor çünkü yollar kapalıymış. alakası yok sözlük. işine geleceği yere kadar açmış. gerisi hikaye.
bu bayram sabahı 7 gibi uyanıyorum eve gitmek için paçaları sıvıyorum. tramvaya biner binmez babamı arıyorum. bir de ağır mesaj almışım sözlük zaten keyfim yok. babama tramvayın bıraktığı yeri söylüyorum, bana her zamanki gibi "nası geliceksin?" diyor. alırsın diye düşündüğümü söyler gibi oluyorum, yollar kapalıy"mış" nası geleyim diyor. ki yokuşun üstündeki yoldan alacak zira orda su bile birikmiyor. ben de üstelemiyorum, aklına tak eder de gelir diye. 5 durak geçiyor sözlük babam aramıyor. iki teker etmiyormuşum diyorum. yola koyuluyorum. 2,5 3 km ye yakın diyeyim çok abartı olmasın. ama 3 dk yetiyor tamamen ıslanıp damlamaya başlamama. elimde karton bir poşet yırtılmaması için kucaklamışım. yol boyunca da "umarım zatürre olurum." diyorum. babam bi kez arayıp kontrol ediyor. açmıyorum. eve gelirken yüz bin cümle sıralamıştım sözlük. bayram sabahı babamın elini öpemedim. ağzımı açamadım henüz. burnum akıyor. hasta olmam yakın. duam kabul oluyor herhalde.
sana önemli gelmeyebilir sözlük. ama sırtını yaslayacak insan olmaması ağır bir şey.şu zamana dek sırtımda yüklendiğim çok şey var. sadece bir dolum haddesi oldu herhalde. üzüldüm sözlük "net üzüldüm."
