küçüktüm. daha doğrusu ergendim diyelim. intihara meyilli denyonun tekiydim. ama ölmeye daha doğrusu acı çekmeye götüm yemiyordu. hergün yeni bir yöntem buluyordum. en sonunda tüple yani gazı açıp uyumakla ölmenin en acısız olacağına kanaat getirdim. ve günlerden birgün isyanımı gerçekleştirmeye karar verdim. tüpün başına gittim. tüpü açtım tssss sesini sadece ve sadece 3 saniye duydum. o 3 saniyede aklımdan geçenler şunlar:
- ya ben ölürsem ve benden sonra annem babam gelip ışığı yaktığında havaya uçup ölürlerse...
- ya ölürsem ve annem babam ölmeyip benim ölmüş bedenimi görürlerse...
- ya ben ölürsem ve annem yada babam benim üzüntüme dayanamayıp intihar ederse...
yani kısacası eğer arkanızda sevdiğiniz birileri varsa intihar etmek sizi değil sevdiklerinizi yakar. geberdiğinizle kalırsınız ama acınız size değil sevdiklerinize vurur.
ve kim olursanız olun sevdiğiniz biri elbet vardır...
