bir kafir olarak bile edepsiz yerlerimle güldüğüm bir öneridir. efendim, malum bu ümmet'i muhammed dünyayı dar'ül harp ve dar'ül islam diye ikiye ayırır. bu ne demektir? belirli topraklarda yaşayan "müslüman kişi" sayısının genel nüfusa oranı mı? ne münasebet, söz konusu topraklarda hangi rejim var, şeriat parmak kesebiliyor mu kesemiyor mu, hadise budur.
ama bu elemanların çağa ayak uyduramama ve dünya genelinde en sorunlu coğrafyalarda bir sefaletten diğerine savrulmalarının altyapısında zaten bu fikriyatlarının izleri takip edilebilir. çünkü bugünkü dünya mekanizmasının mantıklı ve etkili çalışabilmesi için, "yöneten kişilerin inançları ne olursa olsun" devletlerin dinsiz olması, yani kararlarını dini düşünceden bağımsız alması gerekir, hayal aleminde yüzülebilecek bir gezegen değildir bu. aslında bin yıl önce de değildi: islam medeniyeti en başarılı çizgisini (altın çağ) "dinci" tabir edebileceğimiz emevilerle değil, o zamanın bütün farklı fikirlerine "meclis"ler kurarak hoşgeldiniz diyebilen abbasiler'e borçludur. başka bir deyişle, kuran sayesinde değil, tam tersine kuran ötesine geçebildikleri ve "diğerlerine" kulak verip imkan sağlaması sayesinde bugünkü amerika'nın havasını yakalayabilmiştir. ne zaman tek başına "müslüman" olmak başka birşeyler daha olabilmenin ötesine geçti, işte o zaman medeniyet geliştirme dinamiği avrupa'ya geçti. çünkü artık onlar dünyevi olanı kendi masallarının (hristiyanlık) önüne koymayı başardılar. senin müslüman ise kuran ve hadisler içinde kayboldu, matbaalara küstü falan, gerisi bilinen hikaye...
işte biz bu elzem ayrıma kısaca laiklik ya da sekülarizm diyoruz.
