artık esnaf satıcının malum taktiği bilerek uyguladığına kanaat getirdiğimden yapılmamasını tavsiye ettiğim davranış. kime yapacağını da biliyor tabi, kaç yıldır insan sarrafı olmuş. eğer gözlerinde o ışığı -ya da mallığı işte ne bileyim- görüyorsa neler yapmayacaktır ki esnaf vatandaş:
raflarda ne varsa ortaya dökme, binbir ilgi, denenen kıyafetlerin nasıl da yakıştığına dair binbir iltifat, şunu da dene, bunu da dene... e tabi bir yerden sonra insan ''bu kadar yorduk, ortalığı talan ettik, kadıncağız/adamcağız kendini ordan oraya attı, ta depolara baktı beden bulmak için, beğenmesem de kaderimde varmış bu elbise n'apak'' diyerekten almak zorunda kalıyor bu emek savunucusu arkadaş. beğenmedim de diyemiyorsun gösterilen şeylere. bu lafın sonu zevksizsin sen demeye çıkıyor çünkü. kem diyorsun küm diyorsun, bir türlü çirkin la bu diyemiyorsun. sonra da ay sonu çıkışmayınca alışverişteyken hürmetinden paraları çöpe savurduğun insana küfür ediyorsun. olmaz.
böyle durumlarda dükkandan kendinizi atmanızı sağlayacak şey ay sonunu düşünmektir. utansanız da yüzünüzü elinize alıp terkedin o dükkanı. ay sonunu getiremeyeceksen değecek bir şey için getireme. dolabında güvelere yem olacak bir şey için girme bu kadar sıkıntıya.
tamam. çok güzel oldu bu yazı. bununla kendimi ikna edebilirim. bu girdiyi her ay okuyup kendi kendime telkin edecem satıcıdan utanmamam gerektiğini. aslında ben bu yazıyı kendime yazdım.
