kaç kişiyiz biz?
içimizde sakladığımız insanlar belirsiz.
ne kibrimiz var, ne de dengemiz.
çok görüyoruz hayatı, azı çok yapıyoruz nedensiz.
sevgimiz, ihanetimiz, gitmelerimiz, dönüşlerimiz...
izler bırakırken bile tedirginiz.
kazımak derler ya hani, ruhuna çiviyi çaka çaka kazımak.
gölgenle ruhunu birbirine karıştırmak da sebepsiz.
korkundan saklanırken gölgene sığınmak çok tekinsiz.
neye yarar ki üç günlük dünyada çiviyle gezmemiz?
canımız yanacak diye tir tir titrerken,
canımızın yakana değil, kendimize bu sitemlerimiz.
hüzünlerimizde boğuluyoruz çoğu zaman.
halbuki bak tertemiz ellerimiz.
mutluluklarımızı deniz kıyısına bırakıyoruz,
mutsuzluklarımızla yiyip içiyoruz, ne gereksiz...
dert etmeye değer mi bu hayat?
dışarıda yavaşça yürürken, içimizde patlıyor tüm hengamelerimiz.
her şeyi gönlünce yaşa denir hep,
işte her şeyi gönlümüzce yaşayamama telaşı tüm derdimiz...
