işten eve dönüyorum. bahçeye yaklaştım bir baktım benimki yanında da kirli suratlı orta boy bir dişiyle bahçenin arka tarafına doğru yan yana yürüyor. kız bundan biraz daha küçük ama belli ki anasının gözü yamayacak kendini oğluma. seslendim bizimkine hemen koştu geldi. öyledir benim oğlum bilir adını, tanır benim sesimi. neyse efendim dedim ya kız işini biliyor o da benimkinin ardından seyirtti. baktı kediseverim zarar gelmez daha bir rahatladı. anahtarı çıkardım sokak kapısını açtım, bekliyorum benimki içeri girsin diye. üçümüz kapının önünde bakışıyoruz, benimki kızın da gelmesini istiyor anladım. kız pek te naz yapmadan daldı apartmanın içine,benimki de ardından. aman efendim bir sevinç bir tezahürat kıza. hayır eve kız atmak bu oluyor herhalde anladım da biraz daha cool takılsaydı ya. neyse, kapıyı açtık eve girdik. bizimki saf tabi sanıyor ki kız onun için geldi. benim gözümden kaçmaz anasının gözü dedim ya bu kız. şöyle bir ürkek girdi içeri ve yerleri koklamaya başladı. bizimkinde bir zıplamalar kendini yere atmalar, oyun, cilve ne ararsan var. ulan diyorum sen erkek kedisin yapma böyle cilve dinlemiyor. neyse efendim ben biliyorum başıma geleceği ya. baktım kız bizimkiyle alakadar olmayı kesti derhal mama kapına doğru atıldı. bizimkinin suratını görseniz nasıl bozum oldu anlatamam. eh müstehak dedim içimden. kız mamaları 3 sn de sildi süpürdü. bizimki sustu sustu kız mamasını bitirince bir güzel daldı. bir anda gözümünün önünde kediden bir top oldular, tüyler havada uçuşuyor. aman dedim bırak naparsa yapsın sana daha iyileri layık dinletemedim. kız bizimkinin elinden kurtulunca açık pencereden tüydü gitti ben de derin bir nefes aldım. hoş, sonraki 3 gün boyunca bizimkinin depresif halleriyle uğraştık ama napalım olsun oğlumuz kurtuldu o anasının gözü hatundan.
