Bana geçmişi, yaşanmışlıkları ve yaşlandığımı hatırlatıyor Avril Lavigne artık.
Çocuktum daha onu dinlemeye başladığım zaman, ortaokul veya lise dönemiydi.
Yeni çıkacak parçalarını, albümlerini nasıl beklediğim dün gibi gözümün önünde.
O i'm with You parçası ile ergen aklımla nasıl düşüncelere daldığımı.. Skater boy parçası ile içimdeki yetişkinin ve isyankar ergenin ortaya çıkışını.. Nobodys home parçasındaki yalnızlık duygusunu bire bir yaşadığım hiç çıkmıyor aklımdan.
Ama bir bakıyorum ki zaman geçmiş, yılları devirip büyümüşüm.
Ve herşey, acısıyla tatlısıyla bütün anılarla birlikte geride kalmış bitmiş.
Bakıyorumda, Artık herkes gibi hayatın ciddiyetine kaptırmış gidiyorum.
Ama üzülüyorum, çok üzülüyorum.
