Parçalanmış bir ailenin son ferdiyim. Daha doğarken bir ton sorumlulukla doğmuş biriyim. Küçük bir kızkardeşim ve annem vardı. Aile kavramını öğrenemedim. Birarada olmadık olamadık.
Kolay başladı herşey ama kolay bitmedi. Sağlık problemleri başladı. 2 operasyon geçirdim. Yeşil önlükle o sedyeden kalkmak istedim mi. Hatırlamıyorum.
Derken liseye başladım, sorumluluklarım arttı. Acılarım büyüyordu artık benimle birlikte. Sakin bir çocuktum, içinde fırtınalar kopan bir çocuk, veli toplantılarını hicbir zaman sevmedim. Bayramlarda hep en kuytulara kaçardım. Zoruma giderdi.
Lise sonda sevilen ve sessiz bir öğrenciydim. Ama başarısızdım. ilk yıl kazanamadım. ikinci yıl öğretmenlerim arkamdaydı başkada kimse yoktu zaten, bana inandılar, iyi bir puanla üniye yerleştim.
Birşeyler düzelmeye başlıyordu sanki ama yorgundum. Mentalite olarak yorulmuştum.
Ama hala ayaktayım ve hayatın benden aldıklarını kuruşu kuruşuna alacam. Zamanım azaldı belki ama en azından buna inanıyorum.
