buradaki 'mağdur' olan insan olarak birkaç söz söyleme hakkımın olduğu hadise. ingiliz dili ve edebiyatı bölümünden 2 yıl önce mezun oldum. sınıfın ezici çoğunluğu kpss'ye çalıştı, atananlar oldu atanamayanlar oldu. isyan eden çok oldu devlete. ben üniversite boyunca turistik yerlerde çalışmış olduğumdan hayatta hiç kimsenin sana bir şey vermeyeceğini, kendin almak zorunda olduğunu biliyordum. isyan etmedim, ağlamadım. 6 ay başka hiçbir şey yapmadan orta seviye olan almancamı üst seviye yaptım. * sonra cruise gemilerinde çalıştım 1 sene. hem cebim biraz para gördü hem güzel bir referans oldu benim için hem de orta seviye ispanyolca öğrendim. şu anda da 5 yıldızlı bir zincir otelde ön büro departmanında çalışıyorum. tamam öğretmenlik kadar rahat değil ama hayatın kendisi zor zaten. kısacası kendi fikrim dostlarım, kimse bana hiçbir şey vermiyor diye ağlamaktansa, ben neden bir şeyler alamıyorum diye gayret etmek lazım hayatta. kpss'yi denemedim bile. mükemmel bir hayatım da yok. ama işsizim devlet beni atamıyor diye de depresyonda da değilim.
